Co zrobić w niedzielę kiedy pada deszcz? Są dwie możliwości: nudzić się albo wsiąść do tramwaju muzealnego, zadbać o bilet (opłata tyle co za przejazd “normalnym” tramwajem) i z okien tramwaju podziwiać wspaniałą architekturę Krakowa i delektować się samą jazdą. Tramwaje jeżdżą na 2 liniach: z Muzeum Inżynierii Miejskiej do Cichego Kącika (a właściwie Kacika…) lub trasa długodystansowa pod Kopiec Wandy w Nowej Hucie. Kursy odbywają się w niedziele i święta od 18 czerwca do 18 września. Co tydzień wagony są wymieniane, więc można przetestować następujący tabor, pod tajemniczo brzmiącymi nazwami:
- LH (1076) z 1925 r.
- SN2 (87) + PN2 (530 i 524) z 1938 r.
- N (20, 26) i ND (538, 511) z lat 50. XX w.
- T4 (220) z lat 50. XX w.
- 102N (203) z 1969 r.
Jazda dostarcza pewnych emocji, ponieważ wszystko skrzypi, na zakrętach zarzuca a motorniczy musi przyłożyć się, aby wykonywać manewry za pomocą korby wydającej charakterystyczny dźwięk. Sama obsługa korby nie jest skomplikowana, ponieważ ustawia się ją na jazdę, hamowanie oraz kierunek do przodu lub do tyłu.
Oprócz zabytkowych tramwajów po ulicach Krakowa krąży także szalony autobus, tzw. Ogórek. Jechałam nim kiedyś na trasie Szlakiem murali do Nowej Huty.
Zabytkowe tramwaje i autobusy to duża atrakcja turystyczna i urozmaicenie pejzażu miasta i życia mieszkańców. Dzieci odbywają podróż w czasie a starsi do czasów swojej młodości. Wszystkie informacje na temat danych technicznych wagonów, godziny odjazdów, szczegółowe opisy tras z przystankami umieszczone są na stronie www.muzealna.org
Szerokiej drogi!